پرواز را به من آموخت در ازای بالهایم
عشق می ورزم به پرواز و در حسرتش می سوزم

دیگه این قوزک پا یاری رفتن نداره

دل من باز به بازیچه ی دست تو ببازد
لب من راز به روی مه نازت بنوازد

پ.ن: حسین جان من که حالیم نمی شه ولی خودش میاد، می دونم این کاره نیستم، دو نقطه دی

بسوزان دلم را به سوز صدایت
سزای نگاهم به ساز ندایت